Deze paragraaf is een voorbeeld van het betere bochtenwerk. Geniet mee!
Een gedetailleerde analyse van geweld tegen vrouwen in de Islam kan je in volgende link (in het Engels) vinden.
Linda citeert hier een Hadith waarin Mohammed verbiedt om vrouwen te slaan. Spijtig voor Linda is dit verbod geannuleerd door volgende uitspraak van Mohammed, overgeleverd door Abu Dawood (11.2141):
“Abdullah ibn Abu Dhubab heeft overgeleverd: “Iyas ibn Abdullah ibn AbuDhubab rapporteerde dat de Apostel van Allah (vrede zij met hem) gezegd heeft: Sla Allah's dienaressen niet, maar toen Umar naar de Apostel van Allah (vrede zij met hem) kwam en zei: De vrouwen zijn frank geworden tegenover hun mannen, hij (de Profeet) toelating gaf om hen te slaan. Toen kwamen veel vrouwen bij de familie van de Apostel van Allah (vrede zij met hem) om over hun mannen te klagen. Dus zei de Apostel van Allah (vrede zij met hem): vele vrouwen zijn bij Mohammed's familie gekomen om te klagen over hun mannen. Zij zijn niet de besten onder jullie.””
Inderdaad in vers 4.34 staat dat een man zijn vrouwen moet slaan als zij ongehoorzaam zijn en andere middelen niet helpen. We geven het vers even volledig weer:
4.34. Mannen zijn voogden over de vrouwen omdat Allah de enen boven de anderen heeft doen uitmunten en omdat zij van hun rijkdommen besteden. Deugdzame vrouwen zijn dus zij, die gehoorzaam zijn en heimelijk bewaren, hetgeen Allah onder haar hoede heeft gesteld. En degenen, van wie gij ongehoorzaamheid vreest, wijst haar terecht en laat haar in haar bedden alleen en tuchtigt haar. Als zij u dan daarna gehoorzamen, zoekt geen weg tegen haar. Waarlijk, Allah is Verheven, Groot.
Merk op dat de vertaler “slaat hen” in het arabisch “idrabuhunna” in het vrouwelijk meervoud als “tuchtigt haar,, in het vrouwelijk enkelvoud vertaald heeft.
Wanneer bepaalde koranverzen in strijd zijn met de mensenrechten of de waardigheid van de vrouw dan komt dit ALTIJD door een foute interpretatie of vertaling. Nu is het zo dat ALLE leidinggevende interpretaties van de Koran van de zogenaamde “traditionalisten” afkomstig zijn. En die hebben zo goed als allen hetzelfde verhaal. En dit is ook niet te verwonderen aangezien hun interpretatie ondersteund wordt door relevante Hadith en passages uit de oudste biografieën van Mohammed. Zoals ook hier het geval is. Zie de door ons vermelde Hadith die de door Linda vermelde geannuleerd heeft. De “traditionalisten” nemen ALLE betrouwbare Hadith in overweging terwijl Linda deze eruit haalt die haar goed van pas komen en de andere al dan niet doelbewust verzwijgt.
De zogenaamde “modernisten” waarover Linda het verder heeft, hebben totaal geen autoriteit in de islamitische gemeenschap. Hun argumentatie kan namelijk gemakkelijk onderuit gehaald worden omdat zij meestal het Arabisch niet als moedertaal hebben of omdat zij geen volledig beeld hebben van de Hadith. Ofwel proberen zij bepaalde “storende” Hadith uit hun geweten te verdringen of te doen alsof zij niet bestaan.
Daarom is het ook niet te verbazen dat de Amerikaanse bekeerde moslima, Professor Islam en “moderniste” Amina Wadud er tijdens haar verblijf aan de Al-Azhar Universiteit in Cairo (de hoogste autoriteit voor de Soenni Islam) niet in geslaagd de geleerden van haar koraninterpretatie te overtuigen.
De Al-Azhar Universiteit heeft in 1991 een boek gecertificeerd, “Reliance of the Traveller”, een handboek islamitische wetgeving. In § m10.12, “Hoe omgaan met een opstandige vrouw”, staat op p 540, het volgende geschreven:
“Wanneer een man bij zijn vrouw tekenen van opstandigheid opmerkt (nushuz), hetzij in woorden, bijvoorbeeld wanneer zij hem op een koude manier antwoordt, terwijl zij doorgaans beleefd is, of wanneer hij haar vraagt om naar bed te komen en zij weigert, in tegenstelling tot haar gewoonte; hetzij in daden, bijvoor-beeld wanneer zij een aversie tegenover hem toont terwijl zij tevoren beleefd en opgewekt was). Dan waarschuwt hij haar met woorden (zonder afstand te nemen of haar te slaan, omdat het kan zijn dat zij een reden heeft. De waarschuwing kan zijn om haar te zeggen, “vrees Allah betreffende de rechten die je tegenover mij hebt,” of het kan zijn om haar uit te leggen dat haar opstandigheid zijn verplichting om haar te onderhouden en haar aan de beurt te laten komen (afwisselend met zijn andere vrouwen) geannuleerd wordt, of het kan zijn om haar te informeren, “Jouw gehoorzaamheid is een religieuze verplichting”). Als zij opstandig is, dan slaapt hij niet meer met haar (en heeft hij ook geen sex meer met haar) zonder nog iets te zeggen, en hij mag haar slaan, maar niet op een manier die haar verwondt, dit betekent dat hij haar beenderen niet mag breken, of haar doen bloeden. (Het is niet toegelaten om op haar gezicht te slaan.)
De leidinggevende korancommentaar van Ibn Kathir interpreteert vers 4.34 ook als een toelating om zijn ongehoorzame vrouw te slaan. Zie volgende link.
Hier geeft Linda kritiek op Allah zelf. Allah is namelijk alwetend en had er rekening mee moeten houden dat hij de Koran in een patriarchale maatschappij stuurde. De Koran diende zo duidelijk te zijn dat er niet moest geïnterpreteerd of gespeculeerd worden. Linda verschuift de verantwoor-delijkheid naar de moslim die dan zijn geloof fout toepast, maar ook naar de niet-moslim die om een “onverklaar-bare” reden de Islam in een slecht daglicht wil stellen, terwijl “de boodschap zo mooi is”.
Linda stelt zichzelf hier boven alle islamitische topgeleerden en beweert over de competentie te beschikken een juist begrip van de betekenis van de Koran te hebben. De interpretatie van zowat alle islamitische geleerden van de voorbije 1400 jaar behoren tot het culturele erfgoed en enkel Linda kent de juiste betekenis van de “oorspronkelijke boodschap”.
Dit herbekijken van de interpretaties gebeurt enkel in het Westen, en dit om twee redenen.
Ten eerste is het in het Westen nodig om de onprettige kanten van de Islam eraf te vijlen. Meer en meer mensen bestuderen de Islam en geraken ervan overtuigd dat de Islam problematische aspecten kent.
Ten tweede is het voor “modernisten” gevaarlijk om dergelijke herinterpretaties te doen in islamitische landen wegens het risico beschuldigd te worden van het beledigen van de Islam of van geloofsafval. Deze mensen krijgen vrij snel een vermaning in de trant van “stel jij de wijsheid van Allah in vraag die aan mannen de toelating gegeven heeft om hun ongehoorzame vrouwen te slaan?”
Wij hebben intussen gezien dat dit “gelijkheidsbginsel” erg relatief is.
Vers 4.34 zegt dat ongehoorzame vrouwen in 3 stappen moeten “behandeld” worden: praten, apart slapen en slaan. Linda richt zich vooral op het derde punt. Nu is het vermelden van “ongehoorzame vrouwen” en de 3-staps behandeling ervan op zich al vrij vernederend, onafgezien van het feit of “slaan” nu echt “slaan” betekent hetgeen Linda verder zal proberen weg te redeneren. Het feit dat er geen vers is dat aangeeft hoe een vrouw haar ongehoorzame man moet behandelen maakt duidelijk dat de Islam de vrouw ondergeschikt maakt aan de man en bevestigt haar minderwaardigheid.
Door zich te richten op het al dan niet mogen slaan van de vrouw trekt Linda weer een rookgordijn op.
Het gebruik van de uitdrukking “geïsoleerde verzen” is ook al een rookgordijn.
Om een koranvers uit te leggen worden er doorgaans relevante Hadith bijgehaald die de betekenis van het vers illustreren. In dit geval blijken er voldoende Hadith te bestaan die aangeven dat mannen hun vrouwen sloegen met goedkeuring (al dan niet stilzwijgend) van Mohammed. En blijkt dat Mohammed zelf zijn kindvrouwtje Aisha geslagen heeft.